"Adaś Mickiewicz Łobuz i mistrz" Jakub Skworz

"Człowiek nie jest stworzony ani do płaczu, ani do szczęścia, lecz dla dobra innych"

W domu dziadków są drzwi, których nie wolno otwierać. Czy to powstrzyma Olę i Eryka przed zaglądaniem do tajemniczego gabinetu? Na szczęście nie, bo w środku znajdą rzeczy ciekawsze od najbardziej wymyślnych gier i zabawek – regały pełne wciągających książek. To nie puste słowa – książki dziadka wciągają człowieka na poważnie, od stóp do głów: wprost na mroźną Syberię, do pięknego Wilna lub zatłoczonej Moskwy. Dziadek oprowadza wnuki śladami Adama Mickiewicza, dzięki czemu mogą razem z pisarzem ugasić pożar Nowogródka, założyć tajne stowarzyszenie i ruszyć do powstania listopadowego, a nawet dopilnować wydania Pana Tadeusza. Czytelnik prowadzony przez piękne ilustracje podąża krok w krok za nimi.

 ~lubimyczytac.pl~

 Zacznę od tego, że pewnie jak większość nastolatków nie przepadam za książkami pisanymi wierszem i w dodatku takim językiem. Jednak czytając Pana Tadeusza naprawdę go pokochałam. Wiąże się to z tym, że polubiłam Adama Mickiewicza i jego twórczość. Wiem, że społeczeństwo często dzieli się na dwie grupy pomiędzy Mickiewicza i Słowackiego. Ja zdecydowanie należę do drużyny tego pierwszego. Ostatnio czytałam "Kordiana" od pana Juliusza i muszę przyznać, że język jest całkowicie nie w moim typie, nie rozumiem tego co czytam, a przypisy wcale nie ułatwiają sprawy. Ta pozycja zostanie chyba moją najmniej lubianą lekturą. A wy do której drużyny należycie?

Wracając jednak do historii muszę przyznać, że jestem nią całkowicie zauroczona. Opowieść jest napisana bardzo przystępnym językiem. W końcu głównymi bohaterami są dzieci Ola i Eryk. Dzięki możliwości wejścia do książki przez nasze główne postacie możemy poznać Adama Mickiewicza z całkiem innej strony. Wszystko zaczyna się od samego początku, gdy poeta był jeszcze małym chłopcem. Poznajmy jego brata Franciszka oraz rodziców Barbarę i Mikołaja. Widzimy, że wielki pisarz był kiedyś małym łobuzem.

Kolejno poznajemy losy naszego wieszcza narodowego poprzez wyjazd z jego rodzinnego Nowogródka, pierwsze miłości tak często ulokowane w niewłaściwej damie, wydanie największych dzieł czy zakładanie tajnych stowarzyszeń. Oczywiście mi jako dziewczynie najbardziej przypadły do gusty wątki z relacji między Adamem a Marylą Wereszczakówną oraz jego późniejszą żoną Celiną Szymanowską.

Oczywiście równie ciekawym wątkiem było tworzenie tajnych stowarzyszeń jak m.in. Towarzystwo Filomatyczne, którego pierwotnym celem była wzajemna pomoc w nauce studentów Uniwersytetu Wileńskiego. Poznajemy wtedy kilka postaci o których pewnie już słyszeliście choćby w III części Dziadów. Najważniejszą jest oczywiście Tomasz Zan, który wziął całą winę na siebie by uratować kolegów od kary. Przez całą historię przewija się również postać Franciszka Malewskiego, który był bardzo dobrym przyjacielem Mickiewicza, a gdy obaj wyszli za siostry Szymanowskie jeden za Celinę, a drugi za Helenę zostali szwagrami. Całkiem sympatyczna sytuacja!

Pomijając już to, że jest to książka, która przekazuje w naprawdę prosty sposób biografię Mickiewicza to szata graficzna jest rzeczą o której na pewno trzeba wspomnieć. Nigdy jeszcze nie czytałam pozycji, która by była wydana w taki sposób. Chyba, że bajki, ale miałam na myśli historię, które nimi nie są. Rysunki w środku są cudowne, utrzymane w jednym klimacie, który nadaje niesamowity wygląd całości. Okładkowe sroki na pewno się ucieszą!

Szczerze mówiąc mogłabym pisać i pisać o te książce, ale kto by to przeczytał haha Powiem, więc tylko jedno na zakończenie. Sięgnijcie po "Adaś Mickiewicz Łobuz i mistrz", żeby przekonać się jakim dzieckiem był nasz poeta oraz by poznać jego dalsze losy z nieco innej perspektywy. Czekam z niecierpliwością na kolejne książki o wielkich Polakach ♥

"-Cukru? - zaproponowała babcia, siadając przy Eryku na tarasie. Chłopak pokręcił przecząco głową. 

-Ja dosypię sobie jeszcze łyżeczkę - stwierdziła babcia. - Kawa nie życie, może być słodka"